در ارادت مثبت، مرید و مراد، خط قرمز حرام عقلی و شرعی را رعایت می‌کنند. پیر مراد به حرام دستور نمی‌دهد و سالک مرید هم در این زمینه اطاعتی و ارادتی ندارد. در ارادت منفی این خط قرمز می‌شکند و با توجیهاتی مراد، دستور خلاف شرع و عقل می‌دهد و مرید می‌پذیرد و بدان دست می‌یازد. در ارادت مثبت، پیر مراد در ساحات غیر تخصصی‌اش ورود نمی‌کند. و بر فرض ورود کند، سالک مرید نمی‌پذیرد ولی در ارادت منفی، او دخالت می‌کند و این می‌پذیرد و عمل می‌کند. مثلا مراد عوام اگر فتوای فقهی داد یا نظر پزشکی داد و مرید جاهل عمل کرد، این ارادت منفی است. در ارادت مثبت، مرزها به مانند مرز عصمت شکسته نمی‌شود ولی در ارادت منفی شکسته می‌شود و گاه به راحتی شکسته شود. عملکرد استاد‌، مصدر تشریع به حساب می‌آید و به مانند فعل معصوم مورد استناد قرار می‌گیرد (متن کتاب ص 323-324)

هدف بعثت انبیاء، احیای اخلاق الهی و انسانی و هدف بعثت پیامبر خاتم، تتمیم مکارم اخلاق بوده است. طبیعتاً امام باقر علیه السلام به عنوان وصی رسول خدا صلی الله علیه و آله که از حضرتش لقب «شکافنده دانش» را هدیه گرفته است، یکی از ساحات آموزشی و پرورشی خود را ساحت اخلاق و عرفان قرار داد و این روایت جابر بن یزید جعفی از حضرت، خود، نمونه‌ای از این تلاش است.

ممکن است تصور شود زرنگی دینی همان خوش‌ذهنی است. چنین نیست. زیرکی دینی ترکیبی است از خوش‌ذهنی در امور آخرتی، به علاوه دانش صحیح، همت بلند و عمل خالص بسیار پیوسته بهنگام. اینهاست که جان را متنوّر می‌کند و چشم دل را باز می‌گرداند. مؤمن با نور خدا می‌بیند.