بیانات

استاد آیت‌الله رضایی تهرانی در این نشست بیان داشتند که فقه شیعه علمی اعتباری و نیمه‌ذوقی است که اختلاف در آن اجتناب‌ناپذیر است. اجتهاد مهارتی است که تأثیراتی از معرفت شهودی دارد و بیشترین وابستگی را به علوم رجال و اصول دارد. مرحوم آیت‌الله بروجردی در روش فقهی خود، روایات را از منابع اصلی اخذ کرده و تحلیل سندی دقیق انجام می‌دادند. ایشان روایات را دسته‌بندی کرده، به روایات ضعیف جهت تأیید محتوا توجه داشتند و تعارضات بدوی را حل می‌کردند. یکی از اصول ایشان، توحید روایات مشابه به دلیل نقل به معنا بود. در اجتهاد، تلاش می‌کردند از اصول عملی فاصله بگیرند و از کتب اصول متلقاتی در فقدان نص بهره ببرند. روش ایشان بسیار مدلّل بود و سایر اقوال را با ابطال ادله نقد می‌کردند. درس خارج ایشان مجتهدپرور بود و اهمیت فراوانی برای رویکرد تاریخی، اصول رجال و نگاه سیستمی به دین قائل بودند. با وجود جایگاه برجسته ایشان، روش فقهی او به‌اندازه کافی شناخته نشده است.